Kesik Parmak

Kesik Parmak; Parmak ucu elin hemen hemen bütün fonksiyonlarının yapılması için kullanılan ve dış etkenler ile en fazla karşılaşan bölümdür. Parmak uç kısmında duysal uyarıları toplayan birden fazla sinir ucu yer alır. Tırnak parmak ucunun üst kısmına gelen travmalara karşı koruyucu bir tabaka meydana getirir. Parmak ucunun fonksiyonel ve duysal olan verileri toplama işlevlerinin travma neticesinde eski durumuna getirilmesi çok güç bir olaydır. Parmak ucu en fazla ezilme yaralanmalarına maruz kalır.

Kesici alet, sıkışma, çarpma şeklindeki yaralanmaları fazladır. Parmak ucu kopmaları parmak kopmalarının en fazla meydana geldiği bölümdür. Travma tipinin öğrenilmesi tedavi seçeneğinin belirlenmesinde oldukça önemlidir. Mutlaka dolaşım ve duysal muayene yapılmalıdır. Parmak ucunda tırnak altında oluşabilen yaralanmalar atlanabilir. Parmak ucu hareketlerinin değerlendirilmesi gerekir. Parmağın son kısmına yapışan parmağı büken ve kaldıran kirişler travma esnasında bağlanma yerlerinden ayrışmış olabilirler. Mutlaka radyolojik bir inceleme yapılmalıdır. Umulmayan olaylarda kemik kırıkları ve küçük parça kırıkları görülebilir.

Parmak ucu yaralanmaları elin en fazla meydana gelen yaralanma çevresi olmasına bağlı olarak tedavi neticesinde en fazla problemlerle karşılaşılan kısımlardandır. Mutlaka parmak ucunun kemik ve tırnaktan meydana gelen destek yapısının restore edilmesi, belirli yumuşaklık ve dolgunluğu bulunan pulpa yapısının sağlanması; aynı vakitte duyu sağlayan en uç kısım olduğu ve sonraki hayatta duyu yokluğuna bağlı olarak travmaya açık bir alan olmaması için sinir yapılarının tamiri oldukça önemlidir.

Parmak ucu yaralanmalarında kemik ucu kırıkları oldukça fazla rastlanır. Kapalı küçük kemik ucu kırıkları yalnızca alttan konan atelleme ile tedavisi yapılabilir. Eğer kırık ile tırnak yatağı hasarlanması bulunuyorsa kemik fiksasyonu gerekebilir. Kırıklar fazla küçük ise mevcut olan kırık parçalar daha sonra ağrı meydana getirmemesi için çıkartılabilir. Kırıklar stabiliteyi etkileyen şekilde gövde kırıkları ise tel ile fiksayonu için uygundur. Tırnak yatağı yaralanmaları mutlaka ince emilebilir dikişler ile tedavisi yapılmalıdır.

Tırnak yatağı ve tırnak kökü tamiri tırnağın daha sonra düzgün bir şekilde çıkması için oldukça gereklidir. Tırnak eğer yerinden ayrılmış ise ayrılmış olan tırnağın hastanın yanında getirilmesi önemlidir. Kopan tırnak tırnak yatağı tamiri neticesi temizlenmesinin ardından destek görevi, daha sonra yapılan pansumanlar da kolaylık, tırnak çıkış yolunun açık kalması için yerine monte edilebilir. Eğer tırnak eksikliği bulunuyorsa ve defekt küçük ise aynı parmaktan eğer defekt daha büyük ise ayak başparmağından alınan tırnak grefti defekte adapte edilir.

Eğer kopan parça bulunuyorsa mutlaka hastaneye giderken parçanın uygun olan ortamda götürülmesi gerekmektedir. Son senelerdeki mikro cerrahi tekniklerinin oluşmasıyla parmak ucu kopukların da kopan parçanın yerine dikilmesi oldukça fazla yapılır bir duruma gelmiştir. Kopan parçaların yerine dikilmesi ile parmağın orijinal biçimi ve boyutuna kavuşturulması mümkün olabilmektedir. Son senelerde yapılan çalışmalarda sinir tamiri yapılmasa bile duysal iyileşmenin sağlanabildiği gösterilmiştir.

Parmağın uç deri parçasının küçük kemik parçalar ile kopması halinde ise dikilecek damarsal yapılar saptanamaz ise parça inceltilerek yerine greft şeklinde tekrar dikilebilir. Bu özellikle çocuk hastaların parmak uçlarını kapıya sıkıştırıp kopma ile başvurdukları olaylarda oldukça fazla yapılır. Çocuk hastaların iyileşme potansiyelinin yüksek olması sebebi ile yöntem oldukça başarılı olmaktadır. Parça doğrudan iyileşebilir ya da parça alttaki dokulardan beslenemeyip siyah bir renk alabilir. Bu olayda bile çocuk hastalarda siyah ren alan doku yerinde bırakılıp alttan gelen dokular vasıtasıyla parmak ucunun iyileşmesi beklenmelidir. Bu biçimde alttan gelen dokularla parmağın orijinal yapısına yakın bir iyileşme meydana gelebilir.